65 YAŞ ÜZERİ BÜYÜKLERİMİZDEN SİTEM DOLU BİR PAYLAŞIM.

ŞİMDİKİ GENÇLERE ÖRNEK OLACAK BİR YAZI,

Türkiye’nin gelmiş geçmiş en büyük yazarlarından olan değerli büyüğümüz CAN AKSIN ağabeyimiz geçenlerde çok güzel bir yazı paylaştı.

Bizleri yıllar öncesine götürerek öğrencilik yılarımızı bizlere tekrar hatırlattı, peki neydi o günler işte yazının tamamını siz değerli okurlarımızla paylaşıyoruz. Teşekkürler CAN AKSIN ağabeyim bizleri tekrar geçmişe götürdüğün ve bu günkü gençlere ders niteliği taşıyan bu yazıyı paylaştığın için teşekkürler ağabeyim.

Devamlı 65 yaş üstündekiler diyorsunuz ya

Bizler ilkokulda yurt bilgisi, lisede mantık, sosyoloji, felsefe okuyan, ilk ve ortaokul ile liseyi karne notu kaç olursa olsun bitirme sınavına girerek bitirmiş bir nesiliz.

Biz her dönem 3 yazılı bir sözlü imtihan olan nesiliz.

Biz anasını babasını bakımevine terk etmeyen, yakının, dostum dediğinin cenazesine TATİLDEYİM diye gelmeyen nesil değiliz.

Biz şahsiyet sahibi olması için her şeyden sorumlu tutulan, kendine güvenen sevgiyi, saygıyı, fedekarlığı, dostluğu vefa duygusunu, yerine göre başkalarının yaşamı için kendi yaşam tarzından fedakârlık eden nesiliz.

Biz bugün 40 yıllık arkadaşlarını köşe bucak arayan onlarla birliktelikten zevk alan, öğretmenlerinin elini öpmek için yarışan nesiliz.

Semt çocukluğunu, mahalle terbiyesini büyüklere saygıyı görmüş, kabadayı dediğimiz mahallenin bilekli ve yürekli delikanlısını bizi soyan, taciz eden değil,bizi koruyan kollayan bir ağabey olarak bilen bir nesiliz.

Misketi, çemberi, uçurtmayı, birdirbiri, topaçı, uzun eşeği, kukalı saklambacı, üç taşı, gazoz kapağı, sigara kağıdı ile ceviz oyunu, kovalamacayı, ip atlamayı sekseki, üçgen uçurtmayı, çivili futbolu, voleybolu, basketi, yüzmeyi tüm imkansızlıklara rağmen spor olarak yapan bir nesiliz.

Dışarıda yemek yemenin çok nadir olduğu, ağız şapırdatmanın ayıplandığı, her lokmamın eşit paylaşıldığı, çay bardağındaki şekerin kaşıkla karıştırılırken çıkan sesin yüksek olmasının ayıp olduğu bir nesiliz.

Damak tadı güzelim Türk mutfağına göre anne ellerine göre ayarlanmış insanlarız. Ebeveynlerimizin öğretmenlerimize eti sizin kemiği benim diye teslim ettiği, öğretmenlerimizin bu emaneti gözlerinden sakınarak koruduğu, kulağımızı çeken öğretmenlerimizi evde şikâyet edemediğimiz, öyle durumlarda babamızdan da azar işiteceğimizi bilen bir nesiliz.

Şimdi görüp, duyduğumuz, öğretmenin çocuğa bir siteminde anne, baba, dayı, hala, enişte, bacanak, hep birlikte okul basıp sen bizim çocuğumuzun psikolojisini nasıl bozarsın diye öğretmen döven bu nesille uzaktan yakından bir ilişkimiz yok bizim.

Lise mezunu arkadaşlarımızın bugünkü üniversite mezunlarının yanında doktora yapmış bir insan kalitesinde olduğu bir neslin çocuklarıyız.

Siz bizim nesli küçümsemeyin çünkü biz öyle yetiştirildik ki maskemizi de takar, mesafemizide korur, kalabalıklara girmez hem kendimizi hem sizleri koruruz.

Bence bizim nesil’e benzemeye çalışın.

BELKİ O ZAMAN TÜRKİYE KURTULUR.