Merhaba ben Dilek Karadeniz bundan böyle her ay hayata dair konularla yazacağım köşe yazıları ile sizlerle birlikte olacağım.

Bu ilk yazımda sizlerle iletişim konusunu paylaşmak istiyorum. O kadar önemli bir kelime ki iletişim hayatımızın vazgeçilmezi.

Sevdiğimiz ile, çocuğumuz ile, ailemiz ile, dostlarımız ile, sokaktaki otobüsteki parktaki satıcı ile kısacası var olmamızın yegane oluşumu iletişim.

Peki bunu doğru kullanıyor muyuz? Ne kadar iletişimdeyiz çevremizle!.. Hiç düşündünüz mü kıymetli okuyucularım sevgili dostlarım. 

Akşam oldu mu hepimizin elinde bir telefon çocuğumuz odasında kimimiz televizyonda dizide kimimiz sosyal medyada evimizde bile iletişimi kaybettik.

Kimse kimse ile sohbet etmiyor artık. Herkes telefon ile konuşuyor yazışıyor anne çocuğuna bile telefondan yazıyor. Sahi bize ne oldu neden bu kadar çok uzaklaştık birbirimizden, ailece yemek yenilen oturulan akşam sofralarına ne oldu, birlikte yapılan keyifli sohbetlere, kapı kapı gezilen bayram ziyaretlerine!... Sahi biz gelişiyoruz derken teknolojinin esiri mi olduk? Samimiyetimizi muhabbetimizi teknolojiye mi teslim ettik? 

Maalesef teknolojinin nimetlerinden yararlanalım hayatı kolaylaştıralım derken uzaklaştık birbirimizden hayattan sevdiklerimizden daha egolu daha bencil daha kendini düşünen insanlar yarattık. 

Şimdi bu yazıyı okuduktan sonra sevdiğiniz bir arkadaşınızı ziyaret edin, akşam eve gittiğinizde birkaç saatliğine televizyondan telefondan uzaklaşın ve birbirinizle ailenizle sohbet edin.

Teknolojinin sizi ve sevdiklerinizi esir almasına müsaade etmeyin.

Deneyin bakın ne kadar haklı olduğunuzu göreceksiniz.

Kardeşinizin uzayan saçlarını farketmediğinizi, annenizin yüzünde beliren çizgilerden haberdar olmadığınızı, babanızın yaptığı şakaları özlediğinizi göreceksiniz. Ve sevdiklerimizle hayatın daha fazla değerli olduğunu onlarla birlikte daha güzel vakit geçirdiğinizi hissedeceksin.

Bu yazımı okuyunca benim teknolojiye yeniliğe açık olmadığımı düşünenler olabilir asla böyle bir şey yok. Ben teknolojinin bizim hayatımızı esir almasına bizi biz yapan değerlerimizden bizi uzaklaştırmasına ve bizleri birbirimizden koparmasına karşıyım.

Teknoloji yerinde ve zamanında kullanılırsa her zaman hayatımızı kolaylaştırır ve kullanılmalı da. 

Geçenlerde sosyal medyada konu ile ilgili bir şey dikkatimi çekti.

Bir vatandaşımız oğlunun düğün davetiyesini tanıdığına vermiyor ve sosyal medyadan davetiyenin fotoğrafını paylaşıyor. Tanıdığı da bir 200 TL fotoğrafını çekiyor ve fotoğrafını düğünü olan yakınına atıyor hayırlı olsun diyor. Ne kadar acı değil mi düğün geleneğimizi bile ne kadar deformasyona uğratıyor teknoloji. 

İletişim olmazsa hayat olmaz iletişim olmazsa sıkıntı başlar. Kimse kimseden haberdar olmaz çevremizi kaybederiz. Bizi biz yapan insani insani değerlerimizi kazanmak için sevdiklerimizi kaybetmemek için lütfen teknolojiye esir olmayalım iletişime geçelim.